அறிமுக இயக்குனர் அசோக் வீரப்பன் பஃபூனில் ஒரு அழுத்தமான நாடகத்தை வழங்குகிறார், இது அவரது இயக்குனராக அறிமுகமாகிறது. ஒரு தெருக்கூத்து கலைஞரின் வாழ்க்கையில் நடக்கும் நிகழ்வுகளை படம் பதிவுசெய்கிறது, அவர் ஒரு சிறந்த வாழ்க்கையைத் தேட முயற்சிக்கிறார்.
குமார (வைபவ்) ஒரு தெருக்கூத்து கலைஞர் ஆவார், அவர் மேடைக் கலைஞராக இருக்கும் தற்போதைய வேலையில் அவருக்கு அதிக பணம் கிடைக்கவில்லை என்று உணர்கிறார், மேலும் வெளிநாடுகளுக்குச் சென்று அதிக சம்பாதிக்க விரும்புகிறார். அவ்வாறு செய்ய முயற்சிப்பதன் மூலம், அவர் சிக்கலில் விழுந்து, அவரது வாழ்க்கையை தலைகீழாக மாற்றி, கடுமையான யதார்த்தத்தை எதிர்கொள்ளும் குண்டர்கள் மற்றும் காவலர்களை நேருக்கு நேர் சந்திக்கிறார்.
பஃபூன் கையில் உண்மையான எண்ணம் உள்ளது மற்றும் கதாநாயகனின் வாழ்க்கையில் ஒரு புள்ளியை ஒன்றன் பின் ஒன்றாகப் பின்பற்றுகிறது, மேலும் சிறிய சம்பவங்கள் மற்றும் முடிவுகள் எவ்வாறு பெரிய பிரச்சனைகளுக்கு வழிவகுக்கும். படத்தின் நேரடியான முதல் பாதியில் பிரச்சனையின் எடையை நமக்கு அறிமுகப்படுத்தி மெதுவாக வேகம் பெறுகிறது, அதன் பிறகு இரண்டாவது பாதியில் முன்னணியின் பாதையில் பயணிப்பது மற்றும் அவர் தனது பிரச்சனைகளை எப்படி சமாளிக்க முடிகிறது என்பது ஒரு நல்ல குறிப்பில் நகர்கிறது. .
வைபவ் முக்கிய பாத்திரத்தில் மிகவும் திறமையான நடிப்பை வழங்குகிறார், அதில் அப்பாவி மற்றும் கடினமான நிழல்கள் உள்ளன. நடிகர் கதாப்பாத்திரத்தின் எடையைப் புரிந்துகொண்டு சிறப்பாகச் செய்திருக்கிறார், அது பாராட்டத்தக்கது.
அனகாவுக்கு படத்தில் ஒரு நல்ல பங்கு உண்டு, மேலும் தமிழ் போன்ற மற்ற நடிகர்களுடன் திடமான பாகங்களில் நடிக்கிறார். ஜோஜு ஜார்ஜின் கேமியோ அதிக தாக்கத்தை ஏற்படுத்தாமல் இருக்கலாம் ஆனால் அது படம் முழுவதும் தன் இருப்பை வைத்திருக்கும் ஒரு பாத்திரம்.
சந்தோஷ் நாராயணனின் இசை படத்தின் செயல்பாடுகளை முழுமைப்படுத்துகிறது, மற்ற தொழில்நுட்ப காரணிகளும் நன்றாக உள்ளன.
மொத்தத்தில், பஃபூன் ஒரு உறுதியான நாடகம், அதில் குற்றம் மற்றும் திரில்லர் கூறுகள் உள்ளன. அறிமுக இயக்குனர் அசோக் வீரப்பன் தனது கூர்மையான வசனங்கள், உணர்வுகள் மற்றும் பல்வேறு சூழ்நிலைகளை தனது படத்தில் கையாள்வதன் மூலம் ஸ்கோர் செய்துள்ளார்.
