மிரல் மிக நன்றாக ஆரம்பிக்கும் கதை. ரமாவுக்கு (வாணி போஜன்) சில நாட்களாகவே கனவுகள் வருகின்றன, ஹரி (பரத்) அதனால் மன உளைச்சலுக்கு ஆளானவர். அவர் கடவுளை தரிசித்து பிரார்த்தனை செய்ய வேண்டும் என்று சுற்றுப்புறத்தில் இருந்து ஆலோசனை பெறும்போது, அவர் அதைக் கடைப்பிடித்து ராமரின் சொந்த ஊருக்குச் செல்கிறார். இருப்பினும், வேலை அழுத்தம் காரணமாக அவர் விரைவாக வீட்டிற்கு திரும்ப வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளார், மேலும் 3 பேர் கொண்ட குடும்பம் இரவில் சொந்த ஊரை விட்டு வெளியேறுகிறது, வழியில் பயங்கரங்களை எதிர்கொள்கிறது.
மிரல் அதன் கதைக்களத்தைப் பொறுத்தவரை மிகவும் சுவாரஸ்யமாக இருக்கிறது, ஆனால் படம் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக சிலிர்ப்பைக் கொடுக்க முடியவில்லை மற்றும் பயத்தை குதிக்க வழிவகுப்பதில் மிகவும் பிஸியாக உள்ளது. படம் வெற்றிகரமாக முதல் பாதியில் நம் ஆர்வத்தை பின்னுக்குத் தள்ளுகிறது, ஆனால் இரண்டாம் பாதி ஆய்வுகள் மற்றும் மறுப்புகளின் வரி. முடிவு விவாதத்திற்குரியது மற்றும் அனைவருக்கும் வேலை செய்யாமல் போகலாம், ஏனெனில் இயக்குனர் சக்திவேல் இறுதிக்கட்டத்திற்கு வழக்கமான சமூக செய்தியை நாடுவதைப் பார்ப்பது மிகவும் மோசமானது. மொத்தத்தில், படம் அதன் ஜம்ப் பயங்கள் மற்றும் பந்தை உருட்ட வைக்கும் யூக காரணிகளால் சேமிக்கப்படுகிறது.
பரத் மற்றும் வாணி போஜன் ஆகியோர் படத்திற்கு நல்ல நடிப்பை வழங்குகிறார்கள் மற்றும் பயமுறுத்தும் காட்சிகளில் மிகவும் நன்றாக இருக்கிறார்கள், ஆனால் ஒரு ஜோடியாக அவர்களின் கெமிஸ்ட்ரி சற்று மோசமாக உள்ளது. படத்தின் சிறந்த நடிகர்கள் கே.எஸ்.ரவிக்குமாராக இருக்கலாம், அவர் திரையில் எப்போது வேண்டுமானாலும் முத்திரை பதிக்கிறார். ராஜ்குமார் தனது நடிப்பில் சத்தமாகவும் ஒழுங்கற்றதாகவும் இருக்கிறார்.
மிரல் ஒரு நல்ல த்ரில்லர், இது பேய் வீடு அல்லது ஆட்கள் இல்லாமல் ஒரு திகில் படம் எடுக்க முடியும் என்பதை நிரூபிக்கிறது. படம் அதன் திறனை அடையவில்லை ஆனால் வகையின் ரசிகர்களுக்கு ஏற்றதாக இருக்கலாம்.
