நெல்சன் வெங்கடேசனின் முதல் இரண்டு படங்களான ஒரு நாள் கூத்து மற்றும் மான்ஸ்டர் ஆகியவை ஒரு புதிய, தனித்துவமான காரணியை முன்வைத்த உணர்வு-நல்ல நாடகங்கள். தனது மூன்றாவது படமான ஃபர்ஹானாவில், ஒரு பெண்ணின் ஓட்டை உடைத்து வேலை செய்ய விரும்பும் ஒரு பெண்ணின் கதையையும், அதைச் செய்து முடிக்க அவள் கடக்கும் விஷயங்களையும் கொண்டு வர இயக்குனர் முயற்சிக்கிறார்.
ஃபர்ஹானாவின் கதைக்களம், ஒரு பெண் வேலைக்குச் செல்ல விரும்பும்போது என்ன நடக்கிறது என்பது மட்டுமல்ல, ஒரு முடிவு தவறாகி அவள் மேலும் சிக்கலில் விழும்போது என்ன நடக்கும் என்பதுதான். நெல்சனின் கதை மிகவும் அடிப்படையானது, மேலும் அவர் தனது திரைக்கதையை எளிமையான தருணங்களில் இருந்து உருவாக்குகிறார். ஆனால் எப்படியோ ஃபர்ஹானா அதன் இயக்க நேரத்தில் ஆழமாகவும் ஆழமாகவும் நகரத் தொடங்கும் போது, படம் அதன் திறனைத் தாண்டி ஒரு மெல்லிய கோடு நீண்டுள்ளது போல் உணர்கிறது. அதே முன்மாதிரியைப் பயன்படுத்தி, எழுத்து மேசையில் வெவ்வேறு தேர்வுகளைத் தேர்ந்தெடுத்திருந்தால் படம் சிறப்பாகச் செய்திருக்கும். முதல் பாதியில் ஒரு சமூக நாடகக் கோணம் உள்ளது, அதைத் தொடர்ந்து இரண்டாம் பாதி ஒரு த்ரில்லரின் பாதையில் செல்கிறது. சிலிர்ப்புகளும், திடமாக வைக்கப்படவில்லை, எப்போதும் திறந்த முனைகளைக் கொண்டிருக்கும். படத்தின் இறுதிக்காட்சியானது, கதாப்பாத்திரங்களுக்கு அதிக மதிப்பை வழங்குவதற்குப் பதிலாக ஒரு குளிர்ச்சியான நிறைவுடன் உள்ளது.
ஐஸ்வர்யா ராஜேஷின் நடிப்பு அவரது சமீபத்திய வெளியீடுகளுக்கு மத்தியில் நிச்சயமாக சிறப்பாக உள்ளது, மேலும் அவர் மனைவி பாத்திரத்திற்கு ஏற்றவாறு முதிர்ச்சியடைந்த வெளியீடாக இது சிறப்பாக செயல்படுகிறது. ஜித்தன் ரமேஷ் கதாபாத்திரத்திற்கு ஒரு நல்ல தேர்வாக இருக்கிறார், மேலும் அவர் தேவைக்கேற்ப நடித்து நியாயம் செய்கிறார். நடிகர்களில் ஒரு நல்ல செல்வராகவனும் உள்ளனர், மேலும் ஐஸ்வர்யா தத்தா, அனுமோல் மற்றும் கிட்டி ஆகியோரின் ஆதரவு பாராட்டத்தக்கது.
ஜஸ்டின் பிரபாகரனின் நல்ல இசையுடனும், கோகுல் பெனோய் கேமராவின் உறுதியான பணியுடனும், ஃபர்ஹானா தொழில்நுட்ப ரீதியாக உறுதியான படமாக வருகிறார்.
ஃபர்ஹானா பெரிய குலுக்கல் இல்லாத படம் ஆனால் இந்த வார இறுதியில் திரையரங்குகளில் பார்க்க ஒரு நல்ல நாடகம்.
